Sunday, July 5, 2015

Ag Titim i nGrá sa Bhialann

Níl amhras ann ach go mbaineann an-tábhacht laethúil leis an mbia anseo i Vítneam (b'fhéidir gur rugadh mé sa tír mícheart!).

Agus muid ag siúl síos na sráideanna anseo buaileann bolaidh linn ó chuile thaobh. Is fíormhinic a fheictear dream de cheathrar nó de  chúigear abair, ag suí síos i gciorcal ar chathaoireacha ísle plaistecha i lár siopa de shaghas éigin, agus iad ag ithe nó ag ullmhú béile le chéile. Tá cuma ar gach béile gur bia te atá ann-cé go bhfanann an teocht anseo idir 35 is 40 céim go fóill-agus níos minice ná a mhalairt is anraith de shaghas éigin atá á ithe acu. Léigh mé go déanaí gurb é phó anraith neamhoifigiúil na tíre seo , a dhéantar le núdail agus sicín nó mairteoil, agus théis é a bhlaiseadh an lá cheana, níl ionadh orm gurb é.

Suite ar chúinne i gcathair Hanoi tá bialann bheag áitiúil, a bhíonn plódaithe san oíche le muintir na cathrach. Isteach linn láithreach chuig an bhialann féin, na binsí uilig taobh amuigh lán cheana féin. Síos linn ar chathaoireacha ísle, lenár nglúine níos airde ná ár gcromáin, is lenár gcosa beagnach clúdaithe le siollta agus naipcíní a bhí fágtha ar an úrlár ag custaiméirí eile ní ba luaithe san oíche. Más rud é go raibh bialann ghalánta ag teastáil uainn, níorbh í seo an áit cheart dúinn. Bhí an cócaire féin ag obair ar an sráid, le potaí móra ós a chomhair, gal ag ardú uathu, is babhlaí ina dtúir ar an mboird timpeall air. In aice linn, shuigh beirt déagóirí óga, cuma orthu gur coinne de shaghas éigin a bhí ann.

Más ea, tháinig siad chuig an bhialann is fearr sa chathair. Tháinig an bia chugainn gan mhoill, dhá bhabhla lán le núdail, luibheanna, agus sicín. Le cúpla deoir líoma agus píosaín silli, ní dóigh liom gur bhlas mé rud chomh blasta céanna riamh roimhe. Buíochas le mac dílis Dé, ithtear é le  spúnóg chomh maith le cipín itheacháin a lig dom é a ithe beagnach chomh sciopadh céanna leis na daoine áitiúla! Tá cleachtadh fós le déanamh agam leis na huirlisí sin, mo léan.

Cúig nóiméad déag théis dúinn teacht, bhíomar críochnaithe  Cosúil leis an mbeirt in aice linn, is ar éigean gur labhraíomar lena chéile le linn an bhéile in aon chaoi. Sa bhaile, bheinn ag ceapadh gur drochrud é sin agus tú amuigh ar coinne le duine éigint, ach anseo ní bheinn chomh cinnte céanna. Má tá grá uait, tar chuig na bialanna sráide anseo i Hanoi. Fiú muna bhfaigheann tú leathbhádóir, gheobhaidh tú an bia is blasta a thriail tú riamh.

No comments:

Post a Comment