Friday, July 3, 2015

Teas, Teocht, Traochta

Shroicheamar Hanoi maidin inné, Déardaoin, agus ní féidir a shéanadh ach gur baineadh geit asainn láithreach leis an teas millteanach seo. Ag fágáil an aerfoirt linn ag 7 a chlog ar maidin, ba chosúil gur oigheann mór millteach í an chathair seo...agus is ar éigean go bhfuil athrú tagtha ar an imprisean sin inniu!
Inné, chuamar ar camchuairt timpeall na cathrach, ag aimsiú na suíomhanna móra turasóireachta inti. Dé ghnáth, ní bhíonn an-suim agam sa leithéid, agus is fearr liom áiteanna beaga áitiúla a aimsiú liom fhéin. Sin ráite, in áit chomh difriúil ón mbaile cosúil le Hanoi, agus leis an tuirse ag méadú théis an taisil uilig, d'oir sé dúinn cuairt a thabhairt ar theampall i lár locha sa chathair, ceann de na príomhshuíomhanna turasóireachta anseo.

Le fréamhacha na gcrann ag síleadh ó na géagacha fiú, ba léir go bhfuil nádúr na háite (agus nádúr an mhór-roinn) seo éagsúil ón mbaile. Beidh le feiceáil cén rudaí éagsúla eile a fheicfimid le linn an turais seo.

An teampall féin? Hmmmm....caithfidh mé a rá nach dtuigim céard go díreach a dhéantar iontu! Dár ndóigh is áiteanna faoi leith iad, maisithe le péint agus maisiúcháin ildaite, leis an gceann seo ach go háirithe lán le tórthaí agus bláthanna chomh maith. Cheapas ar dtús gur bréagbhláthanna a bhí iontu, ach níorbh ea. Is cosúil go bhfágtar iad i gcomhair na ndéithe, agus go nglantar amach arís is go minic iad chomh maith. Ní raibh ach turasóirí le feiceáil, áfach, agus níl a fhios agam fós cé a chuireann ansin iad, nó an bhfuil aon searmanas speisialta i gceist. Suimiúil go leor go ndéantar é in aon chaoi, áfach.

Níos déanaí sa lá, agus é dorcha cheana féin ag thart ar a 7 tráthnóna, chualamar ceol agua canadh binn ag teacht ó theampall eile, ceann níos mó suite ar shráid ghnóthach. Ag féachaint isteach, chonaiceamar an halla lán le mná ag canadh, iad ag rá paidreacha is dócha. Is suimiúil an rud é i gcónaí reiligiún daoine eile a fheiceáil, go háirithe nuair atá sé chomh difriúil ónár nósanna fhéin. Bhí sé cosúil le searmanas seachtainiúil, nó fiú laethúil, b'fhéidir, ach cá bhfios? D'éalaíomar go sciopadh go leor, le filleadh ar thorann na cathrach.

Cathair the, shuimiúil, chairdiúil, agus bhlasta í Hanoi, le bolaidh agus fuaimeanna ag teacht ó chuile cairn. Agus leosan, tagann an teas chomh maith! Ní fheilleann an teas seo d'Éireannaigh, ach feileann an chathair féin seo dúinn. Agus anocht, táimid le tosnú ar an mbia sráide....tuairisc le teacht! 

No comments:

Post a Comment